تگ های هدینگ (heading) که با حرف H نمایش داده میشوند، نقش مهمی در سئوی سایت ایفا میکنند. اساساً تگ های هدینگ جذابیت محتوای سایت را برای کاربران بالا برده و به درک بهتر محتوا توسط موتورهای جستجو -و البته کاربران- کمک میکنند. برای موفقیت سئوی سایت باید به تگ های هدینگ به اندازه هر تگ دیگری اهمیت داده و از آنها به طور صحیح استفاده کنید. تگهای هدینگ به ترتیب اهمیت از H1 تا H6 تقسیمبندی میشوند. به این صورت که <h1> مهمترین تگ هدینگ و تگ عنوان اصلی مطلب است. تگ <h6 > نیز کماهمیتترین تگ هدینگ و فرعیترین آنها را تعریف میکند.
هدینگ ها همان عنوانهایی هستند که برای محتوایمان انتخاب میکنیم. H1 هدینگ اصلی یا عنوان اصلی صفحه است و بقیه هدینگ ها همگی عناوین فرعیتر هستند. با وجود این عنوانها در صفحه هم کاربران و هم گوگل به ساختار اصلی صفحه و محتوای آن با جزئیات بیشتر پی خواهند برد. حتی شاید کاربری یکی از عنوانها را انتخاب کرده و فقط به مطالعه همان قسمت از مطلب صفحه بپردازد. این در حالی است که بدون وجود هدینگ وی مجبور به مطالعه کل صفحه بود یا شاید از خیر آن نیز میگذشت. تگهای هدینگ از H1 تا H6 متغیر است و یک ساختار سلسله مراتبی را به صفحه شما میدهد. شناسایی عنوان با برچسب H1 به گوگل کمک میکند تا به سرعت بفهمد محتوا مربوط به چیست؛ در واقع عنوان اصلی صفحه را نشان میدهد.
برای هر صفحه بهتر است از یک تگ h1 استفاده نمایید. تیتر اصلی متن می بایست درون این تگ قرار داده شود.
پس از مشخص کردن تیتر اصلی و قرار دادن آن در داخل تگ h1، می بایست از تگ h2 برای زیرتیترهای مطلب خود استفاده نمایید. فرض کنید تیتر اصلی متن شما شامل چندین زیر عنوان می شود. این زیر عنوان ها هر کدام داخل یک تگ h2 قرار می گیرند.
در همین مقاله تیتر اصلی مقاله " آموزش استفاده صحیح از تگ های هدینگ H1 تا H6 در متن" داخل تگ h1 و سایر زیر تیترها مانند "تفاوت Heading Tags با Title " داخل تگ h2 قرار گرفته اند.
تگ های h3، زیر تیترهای عناوین h2 می باشند و تگ های h4 نیز زیر تیترهای عناوین h3 هستند.
به تصویر زیر دقت کنید. این تصویر ساختار منطقی تگ های h1 تا h4 را نمایش می دهد.
در برخی مقالات آموزشی گاهی به اشتباه گفته شده که برای استفاده از تگ هدینگ H2 در یک مطلب محدودیت ۴ بار استفاده وجود دارد. این موضوع صحت ندارد و صرفاً یک باور اشتباه دامن زده شده است.
مطالب منتشر بر روی سایت می توانند از نظر حجم محتوای متنی منتشر شده اختلاف زیادی داشته باشند. در یک مطلب کوتاه ممکن است تنها از یک تگ H2 استفاده کنید ولی در یک مطلب طولانیتر، آن را به بیش از ۱۰ بخش تقسیم کنید و برای هر بخش از مطلب خود یک عنوان فرعی H2 بنویسید. پس در مجموع هیچ محدودیتی نیست اما زیاده روی نکنید!
قطعاً یک مطلب کوتاه نمیتواند به ۱۰ بخش تقسیم شود! استفاده بی پروا و غیر اصولی از تگ های هدینگ سبب می شود آن مطلب هم برای بازدیدکنندگان سایت شما بی نظم و ناخوانا به نظر برسد و هم الگوریتم های ضد اسپم موتورهای جستجوگر با این حرکت شما برخورد کنند و آن نوشته را اسپم در نظر گرفته و از ایند آن خودداری نمایند.
اولین تگ از سری تگ های هدینگ تگ H1 است که به عنوان بدنه اصلی یک وبسایت شناخته میشود. استفاده از تگ H1 میبایست در هر صفحه از سایت صرفا یک بار صورت گرفته باشد. بنابراین برای اینکه از این تگ به درستی استفاده کنید باید در عنوان سایت خودتون استفاده کنید که در تمامی صفحات شما 1 بار تکرار شده باشد. به عنوان نمونه یک رومه را در نظر بگیرید. هر رومه دارای یک عنوان اصلی است. به عنوان مثال رومه ایران، آفتاب، شرق و… که عنوان رومه با تیتر بزرگ H1 در بالای آن درج شده و در هر صفحه از رومه هم صرفا یک بار با این اندازه قابل مشاهده است. پس یک سایت هم باید درست مثل یک رومه باشد و در هر صفحه از نوشته، برگه، آرشیو، برچسب و… یک بار از آن استفاده شده باشد.
امروزه در تمامی قالبهایی که کدنویسی میشوند به گونهای عمل میکنند که لوگو سایت را با تگ h1 انتخاب میکنند که درست مثل همان مثال رومه لوگو را با این تگ انتخاب میکنند. اما شاید بپرسید که چطور این تگ را انتخاب میکنند در حالی که اندازه آنها کمتر از اندازه h1 است که راه حل آن نیز ساده است. برای این موضوع از CSS و تغییر استایل برای انواع تگها استفاده میکنند.
تگ بعدی که اندازه کوچکتری نسبت به H1 دارد H2 است که در یک سایت از آن استفاده میشود. این تگ میتواند در عنوان نوشته و یا محتوایی از نوشته به تعداد صحیح استفاده شود. استفاده از تگ h2 نباید زیاد باشد و به درستی نسبت به طولانی بودن محتوای متن از آن نیز استفاده کنید. در یک رومه هم دستهبندی مطالب که در بخشهای گوناگون مثل ورزشی، اجتماعی، ی و… است از این تگ استفاده میکند.
در یک سایت نیز درست باید مثل یک رومه برای دستهبندی کردن و مجزا کردن سرتیتر نوشتهها در محتوای نوشته از آنها استفاده شود. در استفاده از تگ H2 نیز باید به گونهای عمل کنید که هم بخش ظاهری و کاربری سایت را در نظر بگیرید که اندازه و ساختار استفاده شده در نوشته به گونهای نباشد که نشان از بی نظمی داشته باشد و هم بخش موتورهای جستجو را در نظر بگیرید که از کلمات کلیدی مناسب در این تگها استفاده شده باشد.
تگ بعدی که از h2 کوچکتر است h3 نام دارد که در سایت از آن استفاده کنیم. این تگ میتواند در عنوان نوشته استفاده شود و یا اینکه در محتوای نوشته برای زیر عناوین تگ h2 از آن استفاده کنید. درست مشابه مثالی که برای یک رومه زدیم در نظر بگیرید، هر رومه دارای دستهبندی بود که با استفاده از تگ h2 آنها را از هم مجزا کردیم. حالا در هر دستهبندی عناوین خبرها وجود دارند که زیر مجموعهای از دستهبندی هستند که میتوان از تگ h3 در آنها استفاده کرد.
در یک سایت هم میتونید تا در محتوای نوشته خودتون برای عناوینی که با استفاده از تگ h2 ایجاد کردید حالا زیر عناوین وابسته به این عناوین را با استفاده از تگ h3 ایجاد کنید. به طورت کلی استفاده از سایر تگها میتونه به صورت درختی انجام بگیره و برای هر زیر تیتر از تگ کوچکتر اون استفاده بشه. برای استفاده از تگهای h3 نیز محدودیتی وجود نداره و شما میتونید تا بسته به میزان کلماتی که در یک نوشته وجود داره از تعداد عناوین استانداردی با استفاده از این تگ استفاده کنید.
استفاده از تگهای h4 تا h6 در نوشتهها معمولا به تعداد کمتری صورت میگیره و حتی ممکنه تا در یک نوشته به هیچ وجه از این تگها استفاده نکنید. این تگها میتونند تا در قالب یک باکس و یا پیغامی که در انتهای نوشته وارد میکنید هم استفاده شوند. به عنوان نمونه یک رومه را در نظر بگیرید. بعد از اینکه صفحه عنوان، دستهبندی و عناوین خبر یک رومه را مطالعه میکنید در پایین صفحه یک رومه ممکنه تا یک آگهی مناقصه یا محتوایی مثل استخدام را مشاهده کنید. این باکس به گونهای نوشته میشه که از تگهای h4 تا h6 در درون اون استفاده شده باشه.
به عنوان مثال ابتدا با تگ h4 عنوان مناقصه و یا پروژه را وارد میکنند، سپس با استفاده از تگ h5 شرایط و مدارک مورد نیاز مناقصه یا پروژه را مینویسند و در نهایت با استفاده از تگ h6 زمانبندی و مهلت شرکت در این پروژه را درج میکنند. در ساختار یک سایت هم ممکنه تا از این سه تگ به این شکل عمل کنید.
محتوایی که در یک نگاه سریع قابل اسکن باشد، خوانا محسوب شده و این گونه مطالب شانس بالایی برای حضور در رتبه های بالای نتایج جستجو دارند.
قابل اسکن بودن یک صفحه با چشم، به قدر مهم است که ناشری مانند Forbes، این عامل را به عنوان دست کم گرفته شده ترین فاکتور در بازاریابی محتوا معرفی کرده است. داده های جمع آوری شده از این ادعا حمایت می کنند. تنها 16 درصد کاربران اینترنت متن یک مطلب را کلمه به کلمه می خوانند. سایر کاربران تنها به اسکن چشمی مطالب می پردازند.
کاربران محتوای قابل اسکن را دوست دارند. طبق همان تحقیق، مطلبی که قابل اسکن از طرف کاربران باشد، عملکرد آن 58 درصد بیشتر از مطالب مشابه است. در چنین شرایط کاربران به جای بازگشت به نتایج جستجو، علاقه بیشتری به مطالعه آن مطلب پیدا می کنند. در نتیجه آن را با احتمال بیشتری با دوستان خود به اشتراک می گذارند.
با اینکه شبکه های اجتماعی تاثیر مستقیمی بر روی رتبه بندی سایت ها ندارند، اما هر چه یک مطلب بیشتر به اشتراک گذاشته شود، قابلیت کسب بک لینک طبیعی بیشتری خواهد داشت و همانطور که می دانید، بک لینک ها از فاکتورهای موثر در رتبه بندی می باشند.
یکی از جاهایی که تگ های هدر در آن قرار می گیرند، فیچر اسنیپت ها (Featured Snippet) هستند. این کار به دو روش صورت می گیرد:
متاسفانه تاکنون نمونه فارسی برای فیچر اسنیپت مشاهده نشده است. بنابراین مثالی در زبان انگلسیس برایتان میزنیم. با جستجوی what is h1 tag به فیچر اسنیپت زیر میرسیم. گوگل از پاراگراف زیر تگ H1 برای نمایش فیچر اسنیپت استفاده کرده است.
منبع :
سئولب
هاستینگ
درباره این سایت